W okresie dojrzewania dokonują się zasadnicza zmiany tożsamości z dziecięcej na prawie dorosłą.
Większość problemów młodych ludzi wywołana jest procesem dojrzewania. Prawie wszystkie nastolatki przeżywają huśtawkę nastrojów od nudy i apatii, po nagły przypływ energii i entuzjazmu lub okresowo zamykają się w sobie, bo „życie nie ma sensu”. Wymienione objawy mogą być oznaką zaburzeń emocjonalnych, ale zazwyczaj jest to normą w tym wieku i nie ma powodu do niepokoju.
Niebezpieczne jest przyjmowanie założenia, ze młody człowiek zupełnie sam upora się z trudnościami emocjonalnymi. Nawet jeśli, to sposoby rozładowywania napięcia, radzenia sobie ze stresem, których nastolatek uczy się i stosuje bardzo często utrwalają się na całe życie.
Co może nas zaniepokoić.
- patologiczna nieśmiałość
- unika kontaktów społecznych
- przewlekłe somatyzacje (bóle brzucha, głowy)
- przekraczanie norm społecznych,
- eksperymentowanie z alkoholem, narkotykami lub lekami,
- niechodzenie do szkoły, lęk przed szkołą
- nasilające się zachowania agresywne, częste wybuchy gniewu i złości
- zachowania destrukcyjne,
- zachowania autoagresywne, samookaleczenia
- zachowania problemowe naruszające jak, nadużywanie środków psychoaktywnych,
- częste akty buntu, kłamstwa
- depresja, poczucie barku akceptacji, nadmierny pesymizm, myśli samobójcze
- zaburzenia nastroju
- utrata lub nagły wzrost apetytu
- anoreksja, zaburzenia odżywania, bulimia
Terapia młodzieży odbywa z częstotliwością jednego spotkania w tygodniu, trwającego 50 minut. Terapia trwa od kilku do kilkudziesięciu miesięcy.